ความทรงจำ...ที่ไม่รู้ลืม กับทริปท่องเที่ยวสุดกะทันหันของเพื่อน ซึ่งเอ่ยปากชวนเราไปยังสถานที่แห่งหนึ่งอีกโพ้นทะเลอันแสนห่างไกล ด้วยความที่เราไม่มีอะไรจะทำช่วงนั้นจึงรับคำเชิญนั้นอย่างไม่คิดอะไรมาก...

เราเดินทางมาด้วยเรือของเพื่อนกันสองคน ซึ่งใช้เวลาเดินทางแรมปี ผ่านพายุฟ้าฝนคะนองร้องสนั่นหวั่นไหวจนเรือโคลงเคลงเอนเอียงไปตามแรงคลื่นที่เชี่ยวกราก จนกระทั่งเน็ตของเราหลุด!!! เมื่อกลับเข้ามาก็ต้องร้องไห้อยู่กลางทะเลอันเปล่าเปลี่ยวอ้างว้าง สุดท้ายเพื่อนก็หาเราเจอก่อนที่จะโดนฉลามกินไป เมื่อขึ้นเรือมาได้จึงเดินทางต่อมายังท่าเรืออีกฝั่งของทวีป ซึ่งการตกแต่งเป็นสไตล์เอเชียที่คุ้นเคย

ข่าวร้ายที่เราได้รับคือ เพื่อนบอกเราว่า....จะปล่อยให้เราเที่ยวอยู่ที่นี่ แล้วอีก 3 วันจะกลับมารับ ด้วยความที่เราตื่นเต้นกับสถานที่แล้วนั่งถ่ายรูปเพลินๆ จึงคิดว่า 3 วันก็แปบเดียวแหละ เดี๋ยวพอเพื่อนมารับกลับก็จะไปฟาร์มต่อ ผลปรากฎว่า....เวลาผ่านไป 1 วัน(เวลาจริง) คือไม่มีใครมายังสถานที่แห่งนี้เลยสักคนเดียว ถึงจะมีเรือผ่านมาบ้างแต่ก็ไม่ได้เทียบท่าจอด ซึ่งก็คือเราได้อยู่ท่าเรือนี้ตามลำพังไป 1 วันเต็มๆ โดยที่ยังมีอารมณ์กดถ่ายรูปมุมอื่นๆ อีกอย่างสบายใจ

เวลาผ่านไปเข้าวันที่ 2 เริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยวใจจนต้องมานั่งเล่นอยู่ท่าเรือรับลมทะเลเย็นๆ จนมีเรือลำหนึ่งแล่นผ่านเข้ามาพร้อมจอดเทียบท่า เขาคงลงมาทำธุระอะไรสักอย่างที่นี่ก่อนจะเดินมายืนข้างๆ เราแล้วบอกว่า "กลับด้วยกันมั้ย ?" ด้วยความที่เราสัญญากับเพื่อนไว้แล้ว และยังรู้สึกว่ายังถ่ายรูปไม่จุใจ จึงตอบเขาไปว่า "ไม่เป็นไร เรารอเพื่อนมารับ" เขาก็โบกมืออำลาราวกับว่าจะไม่เจอกันอีกแล้วในชาตินี้ ก่อนจะขึ้นเรือแล้วขับออกไป จนไกลสุดสายตา แล้วก็เดินไปหามุมถ่ายรูปต่ออีก

ความเหงาเริ่มเกาะกินจิตใจ จนเราต้องมานั่งผิงไฟร่วมกับ NPC ในท่าเรือ พร้อมกับนั่งพูดคุยภาษาทิพย์กับพวกเขาเพื่อคลายเหงา อีกเพียง 1 วันเพื่อนก็จะมารับเราแล้ว หลังว่าเพื่อนคงจะไม่ลืมสัญญาที่จะมารับเรานะ ไม่อย่างนั้นเราคงต้องบอกลานางคนนี้ไปตลอดกาลเพราะไม่มีเรือขับกลับ(เราเป็นสายฟาร์มมอนอย่างเดียว ไม่ไลฟ์สกิลและเดินเรือใดๆ ทั้งนั้นสิ้น)

วันที่รอคอยก็มาถึง เพื่อนเรากลับมารับอย่างที่สัญญาเอาไว้ด้วยเรือลำเดิม เราดีใจมากที่สุดท้ายก็ได้กลับไปยังทวีปที่จากมาได้สำเร็จ ต้องขอบคุณเพื่อนจริงๆ ที่ช่วยเปิดโลกให้เราได้รู้จักสถานที่แห่งนี้ แม้ว่าจะยังเปิดเพียงแค่โซนท่าเรือ แต่มันก็สร้างความทรงจำที่ดีกับเรามากๆ ถึงจะรู้สึกเหมือนติดเกาะที่ไร้ซึ่งผู้คนก็เถอะ

สุดท้ายนี้ ขอบคุณโอกาสที่ให้เราได้แบ่งปันเรื่องราวดีๆ กับสถานที่สุดโปรดคือท่าเรือรัท มันทำให้เรารู้สึกอยากให้ PA เปิดโซนทวีปนี้เร็วๆ อยากจะไปถ่ายรูปท่ามกลางป่าไผ่และสถาปัตยกรรมแนวเอเชียที่สวยงาม หวังว่าคงจะไม่ลืมอัพเดทที่นี่ไปซะแล้วนะ เรารอชมอยู่.....

ขอบคุณ ^^